بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

ته ما هر چيز را به اندازه آفريديم!

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن!

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم؛ آيا كسى هست كه پند گيرد؟!

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

و هر كارى را انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است،

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند،

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ خداوند رحمان،

عَلَّمَ الْقُرْآنَ

قرآن را تعليم فرمود،

خَلَقَ الْإِنْسانَ

انسان را آفريد،

عَلَّمَهُ الْبَيانَ

و به او «بيان» را آموخت.

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

خورشيد و ماه با حساب منظمى مى‌گردند،

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

و گياه و درخت براى او سجده مى‌كنند!

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

و آسمان را برافراشت، و ميزان و قانون (در آن) گذاشت،

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد)،

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

و وزن را بر اساس عدل برپا داريد و ميزان را كم نگذاريد!

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ

زمين را براى خلايق آفريد،

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ

كه در آن ميوه‌ها و نخلهاى پرشكوفه است،

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ

و دانه‌هايى كه همراه با ساقه و برگى است كه بصورت كاه درمى‌آيد، و گياهان خوشبو!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد (شما اى گروه جن و انس)؟!

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ

انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال آفريد،

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ

و جن را از شعله‌هاى مختلط و متحرك آتش خلق كرد!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ

دو درياى مختلف (شور و شيرين، گرم و سرد) را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند؛

بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ

در ميان آن دو برزخى است كه يكى بر ديگرى غلبه نمى‌كند (و به هم نمى‌آميزند)!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ

از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى‌شود.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ

و براى اوست كشتيهاى ساخته شده كه در دريا به حركت درمى‌آيند و همچون كوهى هستند!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!

كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ

همه كسانى كه روى آن [زمين‌] هستند فانى مى‌شوند،

وَ يَبْقيٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

و تنها ذات ذو الجلال و گرامى پروردگارت باقى مى‌ماند!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

آن گاه كه شقى‌ترين آنها بپاخاست،

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

و فرستاده الهى [صالح‌] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!

وَ لا يَخافُ عُقْباها

و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران‌] بيم ندارد!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ قسم به انجير و زيتون [يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس‌]،

وَ طُورِ سِينِينَ

و سوگند به «طور سينين»،

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

و قسم به اين شهر امن [مكه‌]،

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم،

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

سپس او را به پايين‌ترين مرحله بازگردانديم،

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

پس چه چيز سبب مى‌شود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روز جزا را انكار كنى؟!

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

آيا خداوند بهترين حكم‌كنندگان نيست؟!